این ماهنامه مثل همیشه به تشریح مستند حوادث تاریخ معاصر استان گلستان، مستند به اسناد و خاطرات شاهدان عینی می پردازد. در این شماره نیز مطالب خواندنی زیادی درج شده که عناوین مطالب مهم آن عبارتند از:

*تابستان خونین گرگان در سال 60

* حضور مارکسيست ها در سازمان مجاهدين خلق                                        

*منافقين خلق، شليک به سوي خلق                                                

*مسألة مهدويت و انتظار فَرج در نگاه امام خميني(ره)                                     

*بمباران مقر لشکر 30 پياده گرگان در جبهه بانه                        

*خاطرات يک افسر رضاخان از اشغال ترکمنصحرا                              

*تهديدات ضد مردمي منافقين در کردکوي                                       

*درگيري انجمن اسلامي و منافقين در دانشگاه                                                

*منافقين قصد ترور مرا داشتند          

در بخشی از سرمقاله این نشریه به فلم غلامرضا خارکوهی – سردبیر- چنین می خوانیم:

«روز 30 خرداد سال 1360 ، یک روز پس از عزل بنی صدر از مقام ریاست جمهوری، سران سازمان مجاهدین خلق معروف به منافقین در سراسر کشور از جمله شهر گرگان دست به قیام مسلحانه زدند و به تخریب و بمب گذاری و ترور و ضرب‌وشتم مردم بی گناه پرداختند. آنها در روزهای نخست بصورت گروهی و سازماندهی شده به خیابانها ریختند و با مردم کوچه و بازار درگیر شدند و اقدام به تخریب و آتش زدن اماکن و وسایل عمومی نمودند. اما وقتی با مقاومت مردم مواجه شدند و دانستند که مردم نه تنها به آنها نمی پیوندند بلکه با آنها مقابله می کنند، خیابان ها را ترک کرده و به خانه های تیمیِ مخفی و به مجهز به سلاح های نظامی پناه بردند. خانه های تیمی عبارت از اماکن مسکونی در بین محلات شهر بود که چند جوان دختر و پسر نامحرم چندین روز بلکه چندین ماه مخفیانه در آنجا زندگی می کردند و مجهز به کلت و کلاشینکوف و نارنجک و قرص سیانور و قرص ضدبارداری بودند و به طور محرمانه با سران خود ارتباط داشتند و برای ترور و حمله به شخصیت ها و مردم عادی و یا برای بمبگذاری در اماکن عمومی نقشه می کشیدند و برنامه‌ریزی می کردند.

سازمان منافقین از اوایل تاسیس در دهه چهل، در شهر گرگان ریشه دوانیده بود و افرادی را مجذوب خود کرده بود و حتی تعدادی از گرگانی ها در اوایل دهه پنجاه به این جرم توسط ساواک دستگیر و زندانی شدند. این سازمان در آخرین روزهای مانده به سقوط شاه بر فعالیت تبلیغاتی خود افزود و تا خرداد سال 60 ، با ترفندهای مختلف از جمله اختلاط دختران و پسران جوان و نوجوان، عده زیادی را جذب و شستشوی مغزی نمود. این سازمان از اوایل پیروزی انقلاب خواستار انحلال ارتش بود و در عوض اقدام به تاسیس گروهی شِبه نظامی به نام ملیشیا نمود و اعضای خود را ضمن آموزش نظامی به عضویت ملیشیا در می آورد. لذا در تابستان سال 60 این گروه اعضای شاخه نظامی خود (ملیشیا) را فراخواند و با تشکیل تیم‌های ترور اقدام به عملیات های مختلف تروریستی در گرگان و سراسر کشور نمود.

در آن زمان هنوز وزارت اطلاعات ایران تاسیس نشده بود و واحد اطلاعات سپاه پاسداران در هر شهر وظیفه مقابله با تروریست‌ها را بر عهده داشت. لذا از تیرماه تا 28 مرداد سال 60 ظرف دوماه بیش از صد نفر از آنها بازداشت شدند. به طوری که سپاه مجبور شد در تابستان سال 60 زندان بویه را واقع در انتهای محله گرگانجدید- نزدیک جاده کمربندی- تاسیس کند و بازداشتی ها را به آنجا منتقل نمود.

آن روزها به طور مکرر اخبار ناگواری از اقدامات منافقین در تهران و گرگان و سایر نقاط کشور به گوش می رسید...»

ادامه سر مقاله و سایر مطالب را در پی. دی. اف کامل نشریه بخوانید.